Μη βγαίνεις έξω, έχει συννεφιά
να μείνεις κάτω απ’ τα σκεπάσματα
ο κόσμος τρέχει χωρίς να ξέρει τι ζητά
ποια σκιά
ποιον θεό προσκυνά.

Μη βγάλεις άχνα, κάποιος είναι εδώ
κάποιος θλιμμένος απ’ τον παλιό καιρό
το χέρι απλώνει...
μην τρομάζεις, είναι απλά μια σκιά
απ’ το χθες, που γερνά.

Τώρα είναι αργά
τις πληγές του να γιατρέψεις ξανά
τη φωτιά που του καίει την καρδιά
να γιατρέψεις ξανά.

Το φως του ήλιου θα `ρθει να μας βρει
μέσα στο σπίτι, στη νεκρική σιγή
κάθε λέξη θα `ναι, χωρίς το νόημά της πια
σαν σκιά
στο μυαλό, που γλιστρά.