Βγαίνω απ’ του χειμώνα τις υγρές στοές,
απ’ της μαναξιάς μου τις κρύες Κυριακές,
Άνοιξη, σαν κύμα, μ’ έχει πλημμυρίσει,
θέλω αυτή τη νύχτα να μου τη χαρίσεις.

Και δε με νοιάζει το τέρμα αυτής της διαδρομής,
πήγε η ζωή μου σαν κέρμα, χαλάλι μιας ευχής,
χαλάλι μιας ευχής.

Σβήνω το τσιγάρο στον πικρό καφέ,
σβήνω αυτή τη νύχτα τα ψεύτικα εφέ,
λύνω τη γραβάτα που, σαν θηλιά, με πνίγει,
λύνω τα όνειρά μου πριν ο χρόνος φύγει.

Και δε με νοιάζει το τέρμα αυτής της διαδρομής,
πήγε η ζωή μου σαν κέρμα, χαλάλι μιας ευχής,
χαλάλι μιας ευχής.

Και δε με νοιάζει το τέρμα αυτής της διαδρομής,
πήγε η ζωή μας σαν κέρμα, χαλάλι μιας ευχής,
χαλάλι μιας ευχής.