Οι μέρες λιώνουν σαν χιόνι
Που δε γερνά, , δεν παλιώνει
Κι εσύ αγάπησες ψεύτες
Και ραγισμένους καθρέφτες
Πίσω από το τζάμι δυο μάτια
Κοιτάζουν τα σκαλοπάτια
‘Κει που η ζωή τους κοιμάται
Κανένας δεν τη λυπάται.

Βραδιάζει κι ανάψαν τα φώτα στην πλατεία
Κάποτε θα μου πεις τα πάντα είναι αστεία
Κι αν εδώ κάτω έχει αρχίσει να νυχτώνει
Κάπου μακριά σκέψου πως πάλι ξημερώνει
Βραδιάζει κι ανάψαν τα φώτα στην πλατεία
Κάποτε θα μου πεις τα πάντα είναι αστεία
Κι αν εδώ κάτω έχει αρχίσει να νυχτώνει
Κάπου μακριά σκέψου πως πάλι ξημερώνει.

Οι μέρες φεύγουν σαν τρένα
Χωρίς τιμόνι και φρένα
Κι εσύ κουβάλησες δρόμους
Που σου τσακίσαν τους ώμους
Πίσω από το τζάμι δυο μάτια
Κοιτάζουν τα σκαλοπάτια
‘Κει που η ζωή τους ξυπνάει
Κι ο κόσμος την προσπερνάει.

Βραδιάζει κι ανάψαν τα φώτα στην πλατεία
Κάποτε θα μου πεις τα πάντα είναι αστεία
Κι αν εδώ κάτω έχει αρχίσει να νυχτώνει
Κάπου μακριά σκέψου πως πάλι ξημερώνει
Βραδιάζει κι ανάψαν τα φώτα στην πλατεία
Κάποτε θα μου πεις τα πάντα είναι αστεία
Κι αν εδώ κάτω έχει αρχίσει να νυχτώνει
Κάπου μακριά σκέψου πως πάλι ξημερώνει.