Είναι καιρός πού `χω κερδίσει
την ώρα που σε φέρνει
με μιας σε ξαναπαίρνει
η θάλασσα έχει αφρίσει.

Είναι καιρός που έχω φτιάξει
μορφή που μ’ αγαπάει
την πίκρα ξεγελάει
ένα μωρό έχει κλάψει.

Πόσος καιρός να πέρασε
πού νά `μουν με τι θάρρος
μεγάλωσε και γέρασε
του ονείρου μου ο γλάρος.

Πάει καιρός πού `χει πετάξει
η ελπίδα σ’ άλλα μέρη
με πήρε από το χέρι
καρδιά μου από μετάξι.

Πάει καιρός πού `χει χαθεί
η ματιά μου στο σκοτάδι
γλυκό ο αέρας φέρνει χάδι
η Αριάδνη μ’ είχε δει.

Πόσος καιρός να πέρασε
πού νά `μουν με τι θάρρος
μεγάλωσε και γέρασε
του ονείρου μου ο γλάρος.