Εσύ μητέρα μου γλυκιά
με γέννησες με πόνο
με πόνο με μεγάλωσες
και γέλασες το χρόνο.

Κι εσύ πατέρα μου καλέ
που δούλευες στο δρόμο
στο δρόμο ονειρευόσουνα
τον πιο δικό μου κόσμο.

Μα εγώ είμ’ ένα μικρό παιδί
και όλα τα φοβάμαι
φοβάμαι το αύριο το χθες
γι’ αυτό και δεν κοιμάμαι.

Πατέρα μου που έσπειρες
στης μάνας μου το χώμα
ας είναι ο σπόρος η αρχή
στου ονείρου μου το χρώμα.

Ένα γλυκό νανούρισμα
ας σιγοτραγουδάτε
να έχω ύπνο γαλήνιο
αυτό μην το ξεχνάτε.

Κι αν είμαι εγώ μικρό παιδί
και όλα τα φοβάμαι
με ένα γλυκό νανούρισμα
αμέσως θα κοιμάμαι.