Αν έχω κάτι να θυμάμαι από σένα,
δεν είναι το χάδι σου –τέτοιο συνήθειο δεν είχες
ούτε τα κουστουμάκια που μ’ αγόραζες
και τα παπούτσια, ούτε το ψωμί – φρόντιζες
πράγματι πάντα να μη μας λείπουν.

Ό,τι θυμάμαι από σένα είναι
το σκυμμένο σώμα σου στη σκαλωσιά,
όταν έπαιρνες τ’ αγκωνάρι από τα χέρια μου.

Ήταν σαν να μ’ ανέβαζες στ’ αστέρια.