Σας βρίσκω, φίλοι μου, και σας αφήνω
πατώντας με το ένα πόδι γυμνό
στην καρδιά του ενός, με τ’ άλλο
στην καρδιά του άλλου, τεντωμένος
πάνω στην ισόρροπη ένταση
της απόρριψης ή της παραδοχής.

Σουραύλι και τύμπανο,
για να υπάρξω εγώ,
για να υπάρχετε
κι εσείς.