Δεν βλέπω πια τίποτα
κανένας ήχος δε χαϊδεύει την ακοή μου.

Απ’ όλα τα χρώματα
θυμούμαι μοναχά την ωχρα
κι απ’ όλες τις μελωδίες
τη μουσική μονάχα χαίτη
του νερού.

Χιόνια πολλά
και πάλι χιόνια.

Έπαψα τώρα να μιλώ
κι όταν καμιά φορά μιλώ
μέσα στην άχραντη σιωπή
κάθε μου λέξη ανασκιρτά
σαν αστραπή
και προεκτείνει
το αίνιγμα της νύχτας.