Μαζί κοιτούσαμε τις εξέδρες, τη λαμπρότητα,
το πλούσιο φως και τα τραγούδια
και πίσω, βαθιά μες στα οστά,
βόγκους και κλάμα και τριγμούς.
Κοιταχτήκαμε· ανάσαινες με βία τα πρώτα δάκρυα.

(άλογα δυο σειρές, κουδούνια και ζητωκραυγές,
πλημμύρα ανθέων – παρασύρθηκες)

Μαζί κοιτούσαμε εσύ το πλούσιο φως
κι εγώ το κλάμα το σιγανό
μέσα από τις ρωγμές που αφήναν τα τραγούδια.