Πάλι τους δρόμους παίρνω
για κάνα στιχάκι της προκοπής

Τα βράδια το ξετυλίγω
Όπως ο χρήστης τη σκόνη τη λευκή

Βελόνα, κουτάλι, σύνεργα του χαμού.
Κυλά ξανά στις φλέβες μου
το ποίημα.