Όλοι ωραίοι, καλόβουλοι,
ξένοι δικοί και φίλοι,
καθίστε κ’ έχω να σας πω
για κάποιο νέο που πέθανε
με τον καημό
του ενός φιλιού στα χείλη...

Σπουδαίο δεν ήταν, βέβαια,
δε θα χαλούσε ο κόσμος μ’ ένα φιλί...
Μα της Κυράς της άρεσε το νέο παιδί
να βλέπει πως πλαντάζει....
'Ώσπου μια μέρα...

Λιγάκι ακόμα...
μακριά δεν είναι η ιστορία
κι ανήσυχα τα μάτια ας μη στυλώνονται
στου ρολογιού την πλάκα...

Δε θα προκάμει
στην μέση ο δείχτης σα σπαθί
την ώρα μας να κόψει
κι ούτε στο τζάκι ν’ αποσβήσει η θράκα
και θα `χω κι άλλη μια ιστορία πει,
πιο θλιβερή, ξένοι, δικοί και φίλοι,
για έναν που ακόμα τριγυρνά
να βρει τετράφυλλο τριφύλλι
για ποιον, αν βρειτε;...
Για την ίδια την Κυρά!

Για φαντασθείτε!...
Και λένε πως κατέβηκε
στον Άδη ο νέος,
ώσπου μια μέρα...

Όμως θαρρώ πως πέρασε
για σας η ώρα... Κ’ έλεγα
τις δυο ιστορίες να δέσω
και να `φερνα στην όψη σας
της ευσπλαχνίας το δάκρυ...
(Να βλέπαμε και τι έκαμε η κυρά,
σαν έμαθε πως το παιδί...)

Όμως και πάλι έχετε γεια κι ευχαριστώ...
Στην άκρη εδώ θα κάτσω μοναχή,
να θυμηθώ καταλεπτώς απ’ την αρχή
την ιστορία... να βρω τη μέση...
Ως για το τέλος, βέβαια, το ξέρω πια καλά...

...Ώσπου μια μέρα, έτσ’ είν’ αυτά!
Κανένας πια δε θα νοιαστεί
για τον καημό, για το φιλί,
ξένοι, δικοί και φίλοι
και για το νέο που τριγυρνά
να βρει τετράφυλλο τριφύλλι!