Ο πεθαμένος κρεοπώλης της γειτονιάς μου
κάθε Μεγάλη Παρασκευή
στάζει αίματα.
Η λευκή ποδιά του γεμάτη λεκέδες.
Χέρια, μύτη, μάγουλα,
σημαδεμένα κόκκινα.

Καθαρίζει και πάλι συκωταριές,
κόβει στη μέση κατσικάκια,
αποκεφαλίζει αρνάκια.
Ξέρει καλύτερα από τον καθένα
για αίματα, για θάνατο.

Το βράδυ της Ανάστασης
τα σφαγμένα αμνοερίφια
ζητούν από ψηλά δικαίωση.