Τώρα που λείπεις, κι αδειανή
τη μνήμη σου αγκαλιάζω,
έκανα την αγάπη σου
στοργή, - και τη μοιράζω.

Κάνω τη ζήλεια προσευκή,
τα χάδια ελεημοσύνη,
και τα φιλιά μου ψυχικά
κι ελέη και καλοσύνη

και τα σφιχταγκαλιάσματα
τα λιγοθυμιασμένα,
καημούς για ξένη συμφορά
και για την ξένην έννοια.

Κι είμαι άχολος και ταπεινός,
καθώς ποτές μου ως τώρα,
για το καλό σου ρώτημα
και την καλή σου ώρα.