Εκεί ψηλά πια δεν υπάρχει κανένας
μακριά σημαίνουν καμπάνες.

Έξω η νύχτα παραμονεύει
γεμάτη φυλλώματα
ορθάνοιχτα μάτια
εχθρικούς καθρέφτες.

Νεκρά τα πλοία μες στην ομίχλη
η σιωπή μια πληγή δίχως όνομα
το δάσος βελούδινο.

Μια παιδούλα κοιμάται στον ίσκιο του
απ’ την ανάσα της
γεννιούνται αδιάκοπα
άστρα λευκά.