Πάντα με κοίταζαν περίεργα
και με κορόιδευαν
πως φαίνομαι γυμνή
στους καθρέφτες
κι εγώ έκλαιγα...
που ξέχασα
από καιρό την παιδική
μου αθωότητα να φορέσω.
Γι’ αυτό σου λέγω
δε θέλω άλλο να μιλήσω
λαχταρώ να σφαλίσω τα βλέφαρα
και να χαμογελάσω
έτσι... σαν για να ξεγελάσω
την ψυχή μου καθώς
θ’ ανακουφίζεται ανύποπτη.