Σηκώνονται τα κύματα να δροσιστούν τα φύλλα,
σου γνέφουν εφτά θαύματα κι εσύ κλείνεις τη γρίλια.
Σε περιμένουν οι εποχές για να τις μοιραστείς,
γερνάνε στην αυλή σου κι ακόμα να τις δεις.
Σήκωσα χίλια κύματα κι εσύ δε λες να βγεις.

Κάποτε θα `ρθει η αλήθεια
βαθιά σου να ριζώσει,
θα δεις τον κόσμο καθαρά
μα τότε θα `ναι πια αργά.
Τα φύλλα θα `χουν μαραθεί
και τα νερά στεγνώσει.

Ενώνονται τα κύματα με τ’ ουρανού το χρώμα,
αστέρια καίνε τα βουνά κι εσύ κοιτάς το χώμα.
Σε λαχταρούν τις νύχτες φωτιές να λυτρωθείς
κι εσύ μετράς τα χρόνια σου για να ξημερωθείς.
Ένωσα γη και ουρανό κι εσύ δε λες να `ρθεις.