Άρχισε ψιλή βροχή
στη γειτονιά να πέφτει,
λύθηκαν τα ψαρά μαλλιά
στο σκοτεινό καθρεύτη...

Στο τζίγκο απάνω θλιβερό
το δάκρυ στάλα-σταλα
βαριά του εργένη βήμτα
στη σανιδένια σκάλα.

Ψιλόβροχο, ψιλόβροχο
μες στη στενή μας ρούγα,
το βράδυ φεύγει σαν πουλί
με μια μονή φτερούγα.

Τώρα που χινοπώριασε
κι αχούν τα πρωτοβρόχια
πιο θλιβερή και πιο βαριά
στις γειτονιές η φτώχεια

Πώς θα θελα να σου γραφα
μα το χαρτί που νάβρω,
είναι η βραδιά σα φάκελος
με γύρω γύρω μαύρο.

Ψιλόβροχο, ψιλόβροχο
μες στη στενή μας ρούγα,
το βράδυ φεύγει σαν πουλί
με μια μονή φτερούγα.