Οι πέτρες φέγγουν το σκληρό, το φέγγος το φλογάτο,
το κρύβει η λύρα στο καυκί κι ύστερα μολογάτο.

Τα έθνη σαν μισήθηκαν οργάνωσαν τα κράτη
κι οι ψείρες δολοφόνησαν μια μέρα το Σωκράτη.

Η δικαιοσύνη γυάλισε την ακριβή ζυγιά της
μα `γω το ξέρω αποξαρχής πως πάει το ζύγισμα της.

Οι θεομπαίχτες κάνουνε τα έργα τους θρησκεία
πλάθουν το χρήμα για Θεό και παίζουνε τα Θεία.

Ξένος κι εγώ ξένος κι εσύ, ξένοι για όλους, ξένοι,
δαρμένοι, κακορίζικοι και παραπεταμένοι.

Φόβος και τρόμος προκαλούν κρύβοντας την απάτη
και κάθε τόσο εκτελούν Δία, Χριστό, Σωκράτη.

Ο τόπος που με γέννησε, το χρέος, μου γυρεύει
κι απού `χει αίμα στην καρδιά μες τη φωτιά χορεύει.