Στο Αιγαίο των μαθιών σου
είμαι ένα νησί δικό σου
κι η αγάπη μου γοργόνα
κόκκινη σαν ανεμώνα.
Ποσειδώνες τη θαυμάζουν
Αφροδίτες τη ματιάζουν
και ο ήλιος τη ζηλεύει
κι η σελήνη τη λατρεύει.

Και ο έρωντας ο ψεύτης
γίνεται για `κείνη κλέφτης
μα εκείνη η γοργόνα
πλάθει τη δική σου εικόνα.

Με την άμμο στ’ ακρογιάλι
στην αγάπη σου χαλάλι
κι αν σε φέρουνε κοντά μου
τα καράβια του σεβντά μου.

Ρίξε άγκυρα και κάβο
κι έλα να με κάνεις σκλάβο.