Άφησε τον παράδεισο
και το ζεστό του σπίτι
και κουτουλάει στην άβυσσο
ωσάν τυφλό σπουργίτι.

Δεν βρίσκει πέτρα να σταθεί
φίλους για να ακουμπήσει
μα έχει τη μαύρη ερημιά
που τόσο είχε ποθήσει.

Αν τύχει κάπου και τον βρεις
πιασμένο σε ένα φράχτη
πες του πως τον αγάπησα
και να μην μ’ έχει άχτι.