Δε θ’ αποχαιρετήσω τη ζωή εύκολα
γονατιστός
θ’ αλλάξουμε το τελευταίο "χαίρε".
Σα φίλοι ύπουλοι και αναξιόπιστοι
που χωρίζουν ύστερα από μια γεμάτη μέρα.
Που χωρίζονται ίσος προς ίσον

Και η μέρα δεν ήταν αργία γιορτή διασκέδαση.
Καθημερινή κοπιώδης
αιχμηρή ζωηρή ήταν
πάθη βουνά και παθήματα και δοκιμασίες
χαρές αυγούλες χρυσές
ή καμίνια με φλόγες
αγάπες λευκά περιστέρια
ή ύαινες της ζούγκλας.

Και πόνος;
Και αγωνία;
Και πάντα στην πόρτα ο χτύπος του πεπρωμένου;
Καμιά σημασία
παλεύοντας
νικητής-νικημένος.
Ζωή μια στα πάνω μια κάτω
σε γνωρίζω σε μισώ και σε θέλω
σκληρή άτεγκτη αχάριστη
ακριβά πληρωμένη
ζητώντας πληρωμή πιο ακριβή κάθε τόσο.

Θα σ’ αποχαιρετήσω φιλικά
και θα πάψεις να με παραμονεύεις
θα γλιτώσεις και συ απ’ το δύσκολο θύμα
που είχε υψώσει το κάστρο του
και κάθε στιγμή σε περίμενε
με το τουφέκι στο χέρι.

Ω ποιητές όσοι ουρανούς κατοικείτε
και θλίψεις αναίτιες σας δυναστεύουν
μελαγχολίες της πέννας και του χαρτιού
με λόγια ωραία λέξεις διαλεγμένες λουστραρισμένες
που τεχνουργείτε ουρές παγωνιών
μακαρίζω το μάταιο παιχνίδι σας
ζηλεύω τους χώρους της ανύποπτης φαντασίας σας
σε τούτην την κόλαση που θησαυρίζετε
συναισθήματα ανώδυνα ήχους και χρώματα - σας μακαρίζω.