Ο κόσμος κοιμάται, κοιμάται βαθιά
των άστρων σιωπούν τα ηχεία
και μόνο η δική μου, σπασμένη καρδιά
ραγίζει την τόση ησυχία.

Δυο ξένα τραγούδια και σκέτος καφές
κι η αγάπη μεγάλη λαχτάρα
σου έχω τις πόρτες να βρεις ανοιχτές
κι αν θέλεις μου φέρνεις τσιγάρα.

Αυτό το παιχνίδι το παίζουν παιδιά
με νόμους σκληρούς στην καρδιά τους
γκρεμίζουνε κάστρα και λένε μετά
το ψέμα με λόγια δικά τους.

Ο κόσμος κοιμάται, κοιμάται βαθιά
τα ίδια θα γίνουν και πάλι
αγάπη καινούργια, αγάπη παλιά
γλυκό και ξινό πορτοκάλι.