Στο δωμάτιο παντού τα αποτυπώματα
της αγάπης που για πάντα είχες πει.
Βγαίνω έξω για ν’ αλλάξω λίγο χρώματα
μα η πίκρα με τρελαίνει πάλι πιο πολύ.

Πίκρα που δε λυπάσαι,
πίκρα που αλλού κοιμάσαι,
πίκρα που δε σε έχω,
πίκρα και δεν αντέχω.

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην απουσία σου
που να πάω, τι να κάνω, πες μου ποιον να δω.
Μένω μέσα μα κι εδώ η παρουσία σου
και η πίκρα που μου καίει όλα πάντα το μυαλό.


Πίκρα που δε λυπάσαι,
πίκρα που αλλού κοιμάσαι,
πίκρα που δε σε έχω,
πίκρα και δεν αντέχω.