Για ποια Πατρίδα μου μιλάς.
(Ελλάδα, μάνα μου και μητριά).


Για ποια Πατρίδα μου μιλάς
αδέρφι μου και με κοιτάς,
σαν να με ικετεύεις.

Σαν τα πουλιά σκορπίσαμε, σ΄ανατολή και δύση,
λες κι ήλθαμε μανούλα μας απ΄έρωτα σου νόθο,
για δε μιλάς, για δε ρωτάς, για δε μας κουβεντιάζεις,
μον΄μας κοιτάς σαν ένοχη και τη καρδιά μας σφάζεις .

Ποιος σου ΄δωσε εξιτήριο
με ξένο διαβατήριο,
στα ξένα να πεθαίνεις..

Ποιος σου ΄χει πόρτες σφαλιστές
και δε σου επέτρεψε ποτές,
να τις απασφαλίσεις.

Για μια Ελλάδα μ΄ανθρωπιά
να αποφασίζεις στα κοινά,
ποιος σ’ έχει αποκλείσει...

Σου κόψαν κάθε επαφή
κι απ΄τη πατρώα σου τη Γη,
σ’ έχουνε ξεκληρίσει.

Σε βάλαν στο πλειστηριασμό
μ’ ένα αντίτιμο φτηνό,
στα ξένα να σαπίζεις.

Για μια μπουκιά ξερό ψωμί,
σε πούλησανε μια αυγή,
οι ατζέντηδες της Δύσης..

Σου το ΄παν κάποτε στ΄αυτί,
οι ντόπιοι, οι ξένοι κι οι δικιοί,
πως σ’ έχουν λησμονήσει ;

Μάνα Πατρίδα μητριά,
κρυφά μας πήρες τα κλειδιά
κι απέξω μας έχεις αφήσει.

Στις Θήβες και στην Ιωλκό,
μας πούλησες για΄να οβολό,
στης φθήνειας το παζάρι.

Μας φέρθηκες σαν παραγιό,
όπως το Φρίξο η Ινώ
και λες πως μας φροντίζεις...

Για ποια Πατρίδα μας μιλάς
και μες τα μάτια μας κοιτάς
και κάνεις πως δακρύζεις ...