Μια ζωντοχήρα έβαλε
ένας παππάς στο μάτι
και σαν τη σβούρα γύριζε
τις νύχτες στο κρεβάτι.

Κάτσε φρόνιμα παππά
του `λεγε η παπαδιά,
κάτσε φρόνιμα παππά
θα βουίξει η γειτονιά.

Μια Κυριακή στην εκκλησιά
με την δεξιά του χείρα
λιβάνιζε τη Μαριγώ
νταρντάνα ζωντοχήρα.

Κάτσε φρόνιμα παππά
του `λεγε η παπαδιά,
κάτσε φρόνιμα παππά
θα βουίξει η γειτονιά.

Άκου ευλογημένη μου
μια προσευχή σταράτη
άσε ανοιχτό το μάνταλο
να μπω απ’ το χαγιάτι.

Κάτσε φρόνιμα παππά
του `λεγε η παπαδιά,
κάτσε φρόνιμα παππά
θα βουίξει η γειτονιά.

Ευλογημένη χριστιανή
που πάει το μυαλό σας
ακούτε και μη βλέπετε
και κάντε το σταυρό σας.

Κάτσε φρόνιμα παππά
του `λεγε η παπαδιά,
κάτσε φρόνιμα παππά
θα βουίξει η γειτονιά.

Δυο τρεις φορές ανέμισαν
ολονυχτίς τα ράσα
μα τρίτη και φαρμακερή
τον πιάσανε στα πράσα.