Με το βλέμμα της χαμένο, αυτό το βράδυ βγαίνει έξω παρέα αναζητέει για να βρει
Κάπου στο Γκάζι στο Θησείο Μοναστηράκι στη Πλάκα στου Ψυρρή
Με δυο κέρματα στη τσέπη δεν τη νοιάζει αφού το ξέρει πως θα βρει
Κάποιον τυχαίο μέσα στη νύχτα για να παίξει ένα ρόλο εραστή

Και τον καιρό της δε χάνει να γυρίζει στα σοκάκια ν αγοράσει
αυτή την ψεύτικη προσωρινή ηδονή
και μες το πλήθος σα χαμένη τριγυρνάει μη μπορώντας ν ακουστεί
αυτή η φωνή που της φωνάζει απ τα στήθια θέλει έξω της να βγει
τα όνειρα της την αφήνουνε και κλαίει σαν ένα μωρό παιδί

Μα σαν πέφτει η νύχτα, η μέρα ξημερώνει, σβήνουνε οι ήχοι οι βραδινοί
Εκείνη πετάμενη με δεκάρικο στην τσέπη πληρωμή
Τα μάτια να βουρκώνουνε μα ένα πείσμα έχει μείνει εκεί
Σηκώνεται στα πόδια της και ξαναρχίζει πάλι απ την αρχή

Η νύχτα πάλι που ήρθε τη βρήκε αυτή στο δρόμο πεζοδρόμιο πάλι ψάχνει για να βρει
Αυτή την ψεύτικη κι απόψε την απόλυτη προσωρινή ηδονή
Για να ξεφύγει σ ενα κόσμο τον δικό της που είναι σ άλλη εποχή
Κι όπως σας είπα όλα ξαναρχίζουνε τα πάντα όλα απ την αρχή

Άλλη μια νύχτα που περνάει τη βρίσκει παγωμένη σε μια γέφυρα από κάτω μοναχή
Να συνηθίζει αυτό τον κόσμο που τον έχασε για λίγο μια στιγμή
Το βλέμμα παγωμένο στ άπειρο να νιώθει τη ματιά της σκοτεινή
Ήταν η ώρα που αποφάσισε απο μέσα η ψυχούλα της να βγει