Χαίρε, πανάρχαιά θέαινά μου, Εκάτη,
κόρη εύσπλαχνη της έναστρης νυχτός,
που για κάθε ζητιάνο και σακάτη
ο κόρφος σου είναι πάντοτε ανοιχτός.

Εκάτη τρίμορφη κι Εκάτη χθόνια,
εσύ των μαγισσών είσαι η κυρά,
που μ’ ελλεβόρους, βότανα και κώνεια
φτιάχνουν κάτι ποτά φαρμακερά.

Κι Εκάτη! Εσύ στο φέγγος της σελήνης
και μες την παγωμένη σιγαλιά
μαζί με τις δυο πόρπες σου ξελύνεις
σ’ όλη τη γη του πάθους τα σκυλιά.