— Τρεχούμενα νερά και δέντρα αιώνια,
λουλούδια, μυρωδιές, κοτσύφια, αηδόνια!
Πίκρες, καημούς και πάθη ξεφορτώσου,
μείνε μονάχος με τον εαυτό σου!

— Ήρθα στον κήπο να καθίσω, λίγο
τον τύραννο εαυτό μου να ξεφύγω.
Με κυνηγάει αλύπητα, και μ’ ένα
τρυπάνι μου χτυπάει τα σπλάχνα εμένα.
Που `σαι, Κόλαση ανύπαρχτη, να `ρθω

να πέσω στη φωτιά σου να σωθώ!