Για να ξοφλήσω κάποιο τάμα
ξεκίνησα προσκυνητής.
Ξυπόλητη μαζί μου αντάμα
βουλήθηκες να περπατείς,
μα απόκαμες μεσοστρατίς.

Κι εγώ στα χέρια μου σε πήρα
και δρόμο παίρνω και περνώ.
Βλέπω αντικρύ την άγια θύρα
και το ξωκλήσι στο βουνό...
να σε κοιτάξω δε γυρνώ.

Σταλικοπόδιασα του δρόμου
σφαλά το μάτι μου θαμπό,
δίπλα με σένα, στο πλευρό μου
στα σκαλοπάτια σ᾿ ακουμπώ
της εκκλησιάς, που δε θα μπω.