Φεγγαράκι αληθινό
βγαίνει πίσω απ’ το βουνό.
Μια φωνή τραγουδιστή
στα σοκάκια κελαηδεί,
κάποιο αγόρι περπατεί,
και γλυκά το τραγουδεί.

"Φεγγαράκι μου λαμπρό,
φέγγε μου να περπατώ.
Φεγγαράκι μου καλό,
χαϊδεμένο κι απαλό
φέγγε μέσα στην αυλή,
φέγγε στ’ άσπρα μας σκαλιά,
του τζαμιού μας το γυαλί,
στου παππού τ’ άσπρα μαλλιά,
φεγγαράκι μου λαμπρό,
χαρωπό, λυπητερό".

Φεγγαράκι αληθινό,
συργιανά στον ουρανό.
Το τραγούδι το γλυκό
σβήνει μες τη γειτονιά.
Το παιδί, περαστικό,
θα `χει στρίψει απ’ τη γωνιά.
Φεγγαράκι μου λαμπρό,
σ’ αγαπώ σα θησαυρό.