Οι ρυθμικοί βηματισμοί στις υγρές πλάκες
—του ρολογιού χτυπήματα στην τελεσίδικη ώρα—
Φωνές πίσω απ’ τη μνήμη μικρόχαρων στιγμών
τα χαραγμένα μάταια γράμματα στους τοίχους.

Πίσω από το αύριο πρωί δεν είναι τίποτα
ούτε για την αθέμιτη χαρά μιας αυταπάτης
επιστροφή σ’ ένα κενό χωρίς διέξοδο
χωρίς καν απλή βράδυνση απ’ την ανέκκλητη ώρα.