Κι ας μη νομίζουμε πως είμαστε μεγάλοι,
τρανοί, υπερκόσμιοι κι αθάνατοι ποιητές.
Περνούμε εμείς έρχονται πίσω άλλοι
κι όλοι μας είμαστε φτωχοί τραγουδιστές.

Ξεπέσαμε –πουλιά αποπλανεμένα–
στη γη κι αναρωτιόμαστε: "πού πάμε;"
Κι εκεί που άλλοι μισούνε –μάταιη έννοια–
τις ομορφάδες της, περνώντας τραγουδάμε.

Αδιόρθωτοι κι ανώφελοι νεφοπαρμένοι
–κι ίσως για σε, αναγνώστη, να `μαστε τρελοί–
μας τυραννά στο διάβα μας η σκέψη: "τι απομένει;"
κι ένα αναπάντητο κι ασίγαστο "γιατί;".

Κι έτσι φεύγουμε εμείς μας ακολουθάνε άλλοι
με άλλα τραγούδια τραγουδούν τις ομορφιές.
Δεν είμαστε τρανοί δεν είμαστε μεγάλοι.
Μόνο περνούμε σαν φτωχοί τραγουδιστές.