Με το καλάμι με το τιμόνι με τη γραφίδα
φθαρτά σπαρτά τρεπτά όσα είδα
κι ανακυκλούμενα. Ό,τι γεμίζει αδειάζει
ό,τι αδειάζει δεν έχει πια χρεία, δεν έχει,
αφού το πρώτο είναι και το δεύτερο
ενώ το πρώτο είναι και το τελευταίο
φτερά από σώμα μη ιπταμένου όντος,
και κύκνος που αντικρίζει τον εαυτό του κύκλο
και πάχνη και νερό και χιόνι και δροσιά και πάχνη,
τα δάκρυα όσων δεν μπορούνε πια να κλάψουν.