|
Στίχοι: Τέλος Άγρας
Μουσική: Αμελοποίητα
Πεταλούδα παραστρατημένη
έδραμε ως τη σκάλα, θλιβερά –
το αλαφρό της πέταμα βαραίνει
απ’ τα ζαρωμένα της φτερά.
Είναι Δύση – αλήθεια – ευλογημένη,
ήμερος καιρός, χαρά Θεού...
Κι όλο το από μέσα του σπιτιού
άμοιαστο αντιφέγγισμα λαβαίνει:
Κόκκινος ηλιόγυρος αγάλι
βασιλεύει μες στην εξοχή,
– μες στην ησυχία, που η ανεμοζάλη
την παραμονεύει κ’ η βροχή...
Αύριο θα μαυρίσει μες στο σπίτι,
θα `ρθει ανεμολόι, κι ογρή νοτιά...
Και, ήλιο αποζητώντας και φωτιά,
θα συχνοσπαράζει στον φεγγίτη.
Ρόδα στα ποτήρια πια δε θα `ναι,
μήτε δαυλιά ακόμα στη γωνιά,
κρύες οι φούχτες, δε θα τη χωράνε,
κ’ η καρδιά μας θα `χει παγωνιά.
Κ’ έτσι, σαν την ίδια μας τη νιότη,
τ’ άσπρο της φτερό θα μαραθεί,
όπως έχει η αγάπη μας χαθεί,
κ’ η επουράνια η μνήμη μας η πρώτη...
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 685 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|