Παίρνω φτερά για ν’ ανεβώ
να σε κοιτάξω
σύννεφο με κόκαλα ψαριού
στο θόλο τ’ ουρανού
που τόσο άνετα αγκαλιάζεις.

Υγρά τα μάτια σου κρατούν
την αρχοντιά τού ελαφιού
στα ξέφωτα του δάσους,
ενώ αστείοι κυνηγοί
με δίκαννα και φλόμπερ
– σκάγια της ζήλειας,
βόλια τού θυμού –
σε έχουνε περικυκλώσει.

Υγρά τα μάτια σου,
στην κλίμακα του πρώτου πάθους,
φωτογραφία από ψηλά,
αρνητικό τής ζωής σου,
ξοδεμένη σε χιλιάδες αντίτυπα,
άσωτη πηγή, εικονοστάσι στη στροφή

όπου παραλίγο να συμβεί "τροχαίο ατύχημα".