Πώς γίνεται και γιατί δεν ξέρει,
όμως όταν η νύχτα απλώνει το μαντίλι της
πάνω Γεντί Κουλέ και Εφταπύργιο
ζώνοντας με τ’ ασημιά κεντίδια της τη Σαλονίκη,
τον βλέπουν, ακόμη κι όσοι τον έχουν εντελώς ξεχάσει,
να κάθεται Προφήτης εν νεφέλαις
στο πιο ψηλό μπεντένι του σιωπώντας.

Κι όπως δε διακρίνουν τη μορφή του
"Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που περιπαίζει
τα κάστρα μας και παριστάνει
τον πολιούχο που όλοι μας τιμούμε;"
μέμφονται και αφρίζουν οργισμένοι.

Άσ’ τους, ουκ οίδασι, δεν ξέρουν
που τόση μοναξιά τον κατατρώει.
Δε βλέπουν, δεν ακούν τα παρακάλια
στον καβαλάρη μας τον Μυροβλήτη
να’ ρθει και με το δόρυ του να ξεκοιλιάσει
το δράκο που τον πνίγει αλυσοδεμένο.