Αυτό που τον κατατυραννά
το ονομάζει –λάθος– "ο εαυτός μου",
ενώ δεν είναι άλλο παρά οι γύρω του,
πρόσωπα και πράγματα διορισμένα
να πέφτει απάνω τους την ώρα την απρόβλεπτη
της συμβολής. Και όταν πια
αγανακτώντας οργίζεται και αιτιάται
το ανίσχυρο σαρκίο ή και το πνεύμα του,
εκείνα καμώνονται τον αδιάφορο,
τάχα πως δεν έχουν σχέση με τη δυστυχία του,
και στρίβοντας επιδέξια
στρέφουν το πρόσωπο αλλού κρυφά χαμογελώντας
μην τύχει και αντιληφθεί το γέλιο τους
και δοκιμάσει να συμφιλιωθεί
με τον αντίδικο εαυτό του.