Πώς γίνεται κι ακούω ακόμη τα τραγούδια
– εκείνοι έχουνε πεθάνει κι έχουν θαφτεί
με τ’ άρματά τους στα βουνά.

Ο νέος που μιλούσε απ’ το μπαλκόνι
απομακρύνεται με μεγάλες κινήσεις
μέσα στη νύχτα φορτωμένος οράματα.
Οι άλλοι κρύβονται και κοιτάζουν μέσα
από κρυψώνες κι υπόγεια παράθυρα.

Όσοι πιάστηκαν έχουν μια μνήμη
σαν ατζέντα ημερολογίου.

Ακόμη κι οι ποιητές
έχουνε χάσει πια
την ακοή τους.