Στ’ αστεία παίζαμε!
Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας
μέσα στη μέθη του παιχνιδιού σας δώσαμε και τις γυναίκες μας
τα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε.

Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα.
Νύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ’ το φως της ημέρας.
Μήπως πέρασαν χρόνια; Σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη
δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε χάναμε ολοένα.
Πώς θα φύγουμε τώρα; Πού θα πάμε; Ποιος θα μας δεχτεί;

Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας
Κλέφτες!
Στα ψέματα παίζαμε!