Αγάπα με τις νύχτες με το κόκκινο φεγγάρι
αγάπα με στο χάδι της καρίνας στον βυθό
αγάπα με στης αλμύρας τον λοβό
αγάπα με στην άμπωτη του οργασμού σου
αγάπα με στην τέφρα του πατρός
αγάπα με στη σκόνη που νοτίζει το χώμα
αγάπα με στον ύπνο του χειμώνα
κι αγάπα με την ώρα που με κατασπαράζεις
και στα μάτια σου
λάμπει
το αντιφέγγισμα των σπλάχνων μου
στο ανελέητό σου φως.