Ο σοφός Επιμενίδης
σε βαθιά σπηλιά της Ίδης
ύπνωσε για κάποια αιτία
μια πεντηκονταετία.

Μα σαν ξύπνησε στο τέλος
κι έψαχνε το κάθε μέλος,
έκλαιε βράδυ και πρωί:
"Δε σε θέλω πια ζωή"!
Κάθισε και στίχο στίχο

πάνου στο βρεμένον τοίχο,
γράφει μ’ ένα πελεκούδι
το στερνό του το τραγούδι:
"Αν είσαι νιος ακράταγος, αλλά δεν τρως,
σε λίγο η πείνα θα σου φάει τον έρωτά σου!

Κι αν είσαι πλούσιος και χορτάτος, ο καιρός
θα σου τσακίσει κάποια μέρα τα ήπατά σου.
Κι αν είσαι γέρος να ξεχνάς και τ’ όνομά σου,
πάρε σκοινί, τράβα στο δέντρο και κρεμάσου".