Ήταν το σπίτι σκοτεινό κι η θύρα
μισάνοιχτη και μπήκα σα να μ’ είχε
φωνάξει κάποιος απ’ το βάθος όμως
κανείς δεν ήταν μόνο άδειοι τοίχοι
σοβάδες γκρεμισμένοι και σπασμένα
των προκτητόρων έπιπλα και σκόνη
που γέμιζε το στόμα και το στήθος
κι έψαχνα ψηλαφώντας στο σκοτάδι
χωρίς να ξέρω τι κι αναζητούσα
κάποιον που δεν εγνώριζα και μόνον
όταν και πάλι βρέθηκα στου δρόμου
την καταχνιά και τα λειωμένα φώτα
σα να `χα από `να λήθαργο επιστρέψει
θυμήθηκα
και μέτρησα τα χρόνια
κι είδα πως είχα χάσει τη ζωή μου.