Όταν τα βράδια
τρυπάς το στήθος μου μ’ ένα μαχαίρι
και ψάχνεις να βρεις
εδώ ένα περίπατο στ’ ακροθαλάσσι.

Εκεί ένα καφενείο που το λέγαμε η "Συνάντηση"
εκεί ένα σούρουπο ή ένα κρυμμένο βιβλίο
όχι, μα δεν την είχα εγώ αγαπήσει.
Αύριο, το ξέρεις, πως δε θα `μαστε πια εμείς
κι ύστερα θα σβηστεί κι η θύμησή μας.

Και μια γυναίκα θα γερνά ύστερα από χρόνια
μ’ ένα φορτίο ζωής αβάσταχτο ατέλειωτο
και μια γυναίκα ίσως να κλαίει σε μια γωνιά
το στήθος της να το τρυπά μ’ ένα μαχαίρι
να ψάχνει να βρει έναν περίπατο στ’ ακροθαλάσσι.

Ένα βιβλίο κρυμμένο ή ένα σούρουπο.
(Και δε θα `ναι για σένα, ούτε για μένα).