Την Αγάπη σα φως, ποιος μπορεί να σκοτώσει;
Ή στιλέτο ή λόγχη δεν τρυπούν τις αχτίδες
και γυρίζ’ η αιχμή στ’ άνομο το χέρι
που χτυπά ένα νόμο
άτρωτο κι αδάμαστο.

Δεν μπορείς να πνίξεις με συρτοθηλιά
μήτε κι έναν ίσκιο.
Πώς θ’ απαγχονίσεις του φωτός την αίγλη,
που τον ίσκιο αυτόματα ιχνογραφεί;

Δεν μπορούν οι σφαίρες
και τη θρυαλλίδα του κεριού να ρίξουν.
Πώς μπορούν να θίξουν του φωτός το θαύμα
πού σκορπά ένας ήλιος;

Είν’ η αγάπη φως,
άμυνα κι αντίσταση στης ζωής τη μάχη.
Φως, που το κρατούνε φύλακες οι αιώνες
στην καρδιά του κόσμου.
κι όλο εγρηγορούν.
Φως αναλυμένο
μέσα στον πολύπτυχο πάπυρο της Γνώσης.
Ένα φως πολύμορφο
στην υπηρεσία της Ζωής, του Ανθρώπου.