Αχ, στην καρδιά μου μέσα ανάβουν
χίλιες δυο φωτιές
και τα στήθια μου ματώνουν
απ’ τις μαχαιριές
που μου δίνουν κάθε μέρα
άπονες καρδιές.

Όλοι μ’ έχουνε πειράξει
μέσα στην ζωή
και για μένα κάθε ελπίδα
έχει πια χαθεί.
Αχ, πώς μ’ έχουν καταντήσει
φίλοι και γνωστοί.

Κι η αγάπη μου ακόμα
που την λάτρευα,
φέρθηκε κι αυτή ακόμα
τόσο άπονα.
Αχ, μα σε ποιον να κάνω
τα παράπονα.