Χίλια γλυκόλογα μου λεγες
όταν με πρωτογνώρισες
πολλές θυσίες για μένα
είχες κάνει.

Μα τώρα το γέλιο
από τα χείλη σου χάθηκε
και η αιτία
είναι το στεφάνι.

Αφού ήξερες τόσο γρήγορα πως θα με βαρεθείς,
γιατί να με σκλαβώσεις
γιατί να με πληγώσεις,
γιατί να με παντρευτείς;

Ούτε ένα τριαντάφυλλο μου φέρνεις
και όταν σου μιλάω μ’ αποπαίρνεις
μ’ αφήνεις μες στο σπίτι κλειδωμένη,
αχ και ζω σαν να `μαι μια φυλακισμένη.