Ένα περβόλι γιασεμιά
είν’ η δική σου ανασαιμιά.
Στα χέρια μου και στο λαιμό
νύχτα, δεν έχεις τελειωμό.

Έχω το χάδι σου ψυχή,
τη συντροφιά σου ρούχο.
Πάρε τα μάτια μου να δεις
πόση αγάπη σού ’χω.

Λες κι ένα δάσος πυρκαγιά
μ’ έχει τις νύχτες αγκαλιά,
τις νύχτες που με τριγυρνάς
σ’ όλα τα φώτα της καρδιάς.

Έχω το χάδι σου ψυχή,
τη συντροφιά σου ρούχο.
Πάρε τα μάτια μου να δεις
πόση αγάπη σού ’χω.