Τις Κυριακές ο Παναγής
ήτανε φύλακας της γης.
Μα και τις μέρες που `χε σκόλη
μες στου Θεού το περιβόλι
φρόντιζε δέντρα και καρπούς
της καλοσύνης ο παππούς.

Έτσι ταξίδευε ο καιρός,
μα των αιώνων ο χορός
έβρισκε πάντα κι άλλους τρόπους
να βασανίζει τους ανθρώπους.
Κι ο Παναγής κάποια βραδιά
ένιωσε φόβο στην καρδιά.

Κι όταν ακούστηκε η φωνή
Λαμά Λαμά σαβαχθανί,
καβάλα πια στο σύννεφό του
τον ήλιο έκαμε αδερφό του
και στ’ ουρανού την απλωσιά
σκόρπισε αγάπη και δροσιά.