Στη θύμηση σου κλείνομαι
και πίνω όλο πίνω
και τ’ όνειρό μου τ’ ακριβό
αντίκρυ στέκεται βουβό
και με κοιτά που σβήνω.

Αγάπη μου σαν έφυγες
μέρα καλή δεν είδα,
κάθε στιγμή που πέρασε
και μια βαθιά ρυτίδα.

Η ζωγραφιά σου απλώθηκε
όπου κοιτούν τα μάτια
το γέλιο έγινε λυγμός
το δάκρυ μου ωκεανός
και η καρδιά κομμάτια.

Αγάπη μου σαν έφυγες
μέρα καλή δεν είδα,
κάθε στιγμή που πέρασε
και μια βαθιά ρυτίδα.