Ε για μόλα ε για λέσα
ε για μόλα ε λα για.

Μια μελαχρινή
του καπετάνιου η κόρη,
κάθεται κεντά
στου καραβιού την πλώρη.

Ε για μόλα ε για λέσα.

Φύσηξε βοριάς
και δυνατό αγέρι
και το κέντημα
της παίρνει από το χέρι.

Ε για μόλα ε για λέσα
ε για μόλα ε λα για.

Να ένας ψαράς
το βλέπει από πέρα,
τρέχει με κουπί
το πιάνει στον αγέρα.

Ε για μόλα ε για λέσα.

Δωσ’ μου το παιδί
που `σαι φτωχός βαρκάρης
και όσα χρυσά φλουριά
ζητείς θα πάρεις.

Ε για μόλα ε για λέσα
ε για μόλα ε λα για.

Δε θέλω εγώ φλουριά
ούτε κωνσταντινάτα
έχω πιο ακριβά
τα δυο γλυκά σου μάτια.

Ε για μόλα ε για λέσα.

Έχω πιο ακριβά
τα ρόδινά σου χείλη,
δώσ’ μου ένα φιλί
και πάρε το μαντήλι.